Unue tio incitas min, kiam islamaj, eŭropaj kaj aliaj politikistaĉoj malestime nomas nian Prezidenton vakero. Tamen ju pli longe mi pensas pri tio, des pli mi ĝojas, ke li estas ĝuste tia.


Dum mia infanaĝo, vakeroj estis miaj herooj.


Parolante pri heroeco, mi pensas pri vakeroj en blankaj ĉapoj: tiuj en la nigraj ordinare estis kanajloj.


Tie estis Tex Ritter, Tom Mix, Buck Jones,


Hopalong Cassidy, la soleca rajdanto.....


Tie estis Red Ryder, Gene Autry, Roy Rogers...


Poste estis Marshall Matt Dillon,
Hoss & Li'l Joe Cartwright,


Paladin, Maverick kaj aliaj...


Rawhide's Rowdy Yates


Kio estis komuneco de tiuj legendofaraj vakeroj?

Jen kelkaj:


Tio estis tempo, kiam oni rekonis la bonon kaj malbonon - nociojn, kiuj iĝis nebulaj nuntempe, aŭ entute ignorataj. 


Nun, jam maljunulo, mi plu ŝatas vakerojn...


Ili reprezentas ion bonan, ion puran, kion Usono perdis.


Ronald Reagan estis vakero.

Ronald Reagan estis brava, pozitiva, esperdona. Li portis blankan ĉapon. Embarasante la kritikistojn, li havis sufiĉe da kuraĝo por nomi spadon spado, kaj do li nomis eks-Sovetion kio ĝi estis: imperio de malbono.    

Prezidento Bush distingas bonon kaj malbonon. Li nomas spadon spado, kaj post la 9/11 li nomas malbonon malbono sen manipuli vortojn. Vi scias, tiel ja faras vakeroj. 

Li diris al Francio: "Metu la ludkartojn sur tablon" (la malnova Okcidenta parolesprimo).  

En la malnova Okcidento, ne povo kaŭzis pravon.

La pravo kaŭzis povon.

Vakeroj en blankaj ĉapoj estis ĉiam sur prava flanko, kaj en tio estis ilia povo.

Mi ĝojas ke mia Prezidento estas vakero.

Li atingis ĉi tiun viron!

   

 

Ja vakeroj faras tion.

Dio benu Usonon


Libero ne estas senpaga

Original Web page by Sam Weller.  Edited by Mike Meeha. Translated in Esperanto by Alexander Gofen